NOKTA

İnsan ömrünün sonuna kadar kendini inşa eder. Olaylar, acılar, gözyaşları sevinçler yaşanılan her şey kendini inşa ederken kullanılan malzemelerdir.

Bir bebeğin parmaklarınızı sıkarkenki sıcaklığını duyumsar bir tuğla yerleştirirsiniz sevgi odanıza

Masalınızın kahramanıyla karşılaşırsınız ama onun başkasının masalının içinde olduğunu görür, kalbinizin üzerindeki acıyla büyümenin tuğlasını koyarsınız acılar odanıza

Sokaktaki tinerci çocuğun gözleri gözlerinize değdiğinde gözlerine bakamamanın suçluluğuyla bir tuğla daha koyarsınız suçluluk odanıza

Kalabalıklar arasında sağır edici bir sessizlik yaşarken yalnızlık odanızın duvarlarını örersiniz gözyaşlarınızla

Değişken insanların varlığına mı yoksa şaşkınlık odanızın genişliğiyle mi daha çok şaşırırsınız?

Yaşanılan olayların sonucunda hissettiklerimiz ve dışavurumlarımız

Ölümün noktasıyla sonlanan kendimizi inşamız

Bizden geriye kalan kendimizi inşa ederken etrafa bıraktığımız kalıntılarımız

Sonra onlarında noktası

Son noktamız